1. |
Ai vrenjti (fytyrën) dhe u kthye.
|
2. |
Ngase atij i erdh i verbëri.
|
3. |
E ku mund ta dish ti, ndoshta ai do të pastrohet.
|
4. |
Apo do të këshillohet dhe këshilla do ti bëjë dobi!
|
5. |
E ai që nuk ndien nevojë (për Zotin) pse ka pasuri,
|
6. |
Ti atij i vë veshin (i drejtohesh)!
|
7. |
Po ti nuk ke përgjegjësi, pse ai nuk pastrohet.
|
8. |
Ndërsa ai që nxiton dhe vjen te ti,
|
9. |
Dhe meqë ai frikësohet,
|
10. |
E ti nuk e zë asgjë (dhe nuk ia vë veshin fjalës së tij),
|
11. |
Jo ashtu! Në të vërtetë këto janë këshilla.
|
12. |
Kush do merr mesim nga kjo (nga Kurani).
|
13. |
Është këshillë në flet të çmueshme.
|
14. |
Me vlerë të lartë e të ruajtur.
|
15. |
Në duar të udhëtuesve (engjëjve udhëtues mes All-llahut e njerëzve).
|
16. |
Të nderuar e të ruajtur.
|
17. |
Qoftë mallkuar njeriu, sa mohues i fortë është ai!
|
18. |
Po prej çkafi e krijoi Ai atë?
|
19. |
Atë e krijoi prej një pike uji dhe e përgatiti.
|
20. |
Pastaj atij ia lehtësoi rrugën.
|
21. |
Mandej atë e bëri të vdesë dhe atij i bëri varr (të varrosët).
|
22. |
Pastaj kur të dojë Ai e ringjallë atë.
|
23. |
Jo! Ai nuk zbatoi atë që urdhëroi Ai.
|
24. |
Njeriu le të shikoje ushqimin e vet.
|
25. |
Ne lëshuam shi të mjaftueshëm.
|
26. |
Pastaj e çamë tokën sipas nevojës së bimës,
|
27. |
Dhe bëmë që në të të mbijnë drithëra
|
28. |
Edhe rrush e perime,
|
29. |
Edhe ullinj e hurma,
|
30. |
Edhe kopshte të dendura,
|
31. |
Dhe pemë e kullosa,
|
32. |
Si mjete gjallërimi për ju dhe për bagëtinë tuaj.
|
33. |
E kur të vijë ushtima (krisma e kijametit);
|
34. |
Atë ditë njeriu ikën prej vëllait të vet,
|
35. |
Prej nënës dhe prej babait të vet,
|
36. |
Prej gruas dhe prej fëmjëve të vet.
|
37. |
Atë ditë secilit njeri i mjafton çështja e vet.
|
38. |
Atë ditë do të ketë fytyra të shndritura,
|
39. |
Të buzëqeshura e të gëzuara.
|
40. |
Atë ditë do të ketë edhe fytyra të pluhëruara,
|
41. |
Që i ka mbuluar errësira e zezë,
|
42. |
E të tillët janë ata mohuesit, mëkatarët.
|