|
1. |
Kiedy niebo rozdzieli sie
|
|
2. |
i kiedy gwiazdy zostana rozproszone;
|
|
3. |
kiedy morza sie wzburza
|
|
4. |
i kiedy groby zostana wywrócone,
|
|
5. |
wtedy kazda dusza sie dowie, co sobie przygotowala i co zaniedbala.
|
|
6. |
O czlowieku ! Cóz ciebie zwiodlo wzgledem twego Pana, Szlachetnego?
|
|
7. |
Tego, który ciebie stworzyl i uksztaltowal cie harmonijnie, i wymierzyl proporcjonalnie
|
|
8. |
- ulozyl cie w takiej postaci, w jakiej chcial?
|
|
9. |
Otóz wrecz przeciwnie! Za klamstwo uwazaja Sad!
|
|
10. |
Zaprawde, nad wami sa stróze
|
|
11. |
szlachetni, którzy zapisuja;
|
|
12. |
oni wiedza, co wy czynicie!
|
|
13. |
Zaprawde, sprawiedliwi beda w szczesliwosci!
|
|
14. |
Zaprawde, grzesznicy beda w ogniu piekielnym!
|
|
15. |
Oni beda sie tam palic w Dniu Sadu
|
|
16. |
i nie beda mogli oddalic sie od niego.
|
|
17. |
A co ciebie pouczy, co to jest Dzien Sadu?
|
|
18. |
I jeszcze raz: co ciebie pouczy, co to Dzien Sadu?
|
|
19. |
Tego Dnia zadna dusza nie bedzie w stanie nic pomóc innej duszy. Rozkaz, tego Dnia, bedzie nalezec do Boga! |
