|
1. |
Kur dielli të jetë mbështjellur (dhe errësohet),
|
|
2. |
Dhe kur yjet të kenë rënë (e shkapërderdhur),
|
|
3. |
Dhe kur kodrat të kenë udhëtuar (e bërë pluhur në ajër),
|
|
4. |
Dhe kur devetë e shtrenjta të lihen pa bari në fushë,
|
|
5. |
Dhe kur egërsirat të jenë bashkuar (tubuar).
|
|
6. |
Dhe kur detet të vlojnë si zjarr i flakruar,
|
|
7. |
Dhe kur shpirtrat të jenë bashkuar.
|
|
8. |
Dhe kur të pyeten ato vajza të varrosura të gjalla,
|
|
9. |
Për çfarë mëkati ato janë mbytur,
|
|
10. |
Dhe kur fletushkat të jenë shpaluar,
|
|
11. |
Dhe kur qielli të jetë hequr,
|
|
12. |
Dhe kur Xhehennemi të jetë ndezur fort,
|
|
13. |
Dhe kur Xhenneti të jetë afruar,
|
|
14. |
Atëbotë njeriu do të dijë se çka ka ofruar (të mirë ose të keqe).
|
|
15. |
Betohem fuqimisht në yjet që tërhiqen (ditën, e ndriçojnë natën),
|
|
16. |
Që udhëtojnë e fshihen (si dreni në strofkë),
|
|
17. |
Pasha natën kur ajo ia beh me errësirë.
|
|
18. |
Pasha agimin kur ia shkrep!
|
|
19. |
Ska dyshim se ai (Kurani) është thënie e të dërguarit fisnik (që e pranoi prej Zotit).
|
|
20. |
Që është i fortë dhe që ka vend të lartë te Zoti i Arshit.
|
|
21. |
Që është i respektuar atje (në mesin e engjëjve) dhe besnik.
|
|
22. |
Nuk është i marrë shoku juaj (Muhammedi)!
|
|
23. |
Dhe se ai e pat parë atë (Xhibrilin) në horizontin e qartë lindor.
|
|
24. |
Dhe ai nuk është që në të fshehtën (shpalljen) ka dyshim (ose ua lë mangu).
|
|
25. |
Dhe ai (Kurani) nuk është thënie e djallit të mallkuar!
|
|
26. |
Pra, ku jeni, kah shkoni?
|
|
27. |
Ai (Kurani) sështë tjetër pos këshillë për njerëzit!
|
|
28. |
Për atë nga mesi juaj që dëshiron të gjendet në të vërtetën.
|
|
29. |
Po ju nuk mundeni, por vetëm nëse dëshiron All-llahu, Zoti i botëve!
|
