|
1. |
Ja. Sin.
|
|
2. |
Na Koran pelen madrosci!
|
|
3. |
Zaprawde, ty jestes wsród poslanców
|
|
4. |
na drodze prostej!
|
|
5. |
Oto objawienie Poteznego, Litosciwego,
|
|
6. |
dane ci, abys ostrzegal lud, którego ojcowie nie byli ostrzegani, sa wiec niedbali:
|
|
7. |
Sprawdzilo sie juz slowo nad wiekszoscia z nich, lecz oni nie wierza.
|
|
8. |
My nalozylismy na ich szyje obroze az do podbródków, tak iz glowy ich sa podniesione nieruchomo.
|
|
9. |
I umiescilismy przed nimi przegrode i za nimi przegrode; w ten sposób zakrylismy ich i oni nie widza.
|
|
10. |
I wszystko im jedno, czy ty ich ostrzegasz, czy ich nie ostrzegasz: oni nie wierza.
|
|
11. |
Ty mozesz ostrzegac tylko tego, który postepuje za napomnieniem i który obawia sie Milosiernego z powodu tego, co jest ukryte. Uraduj go wiec wiescia o przebaczeniu i szlachetnej nagrodzie.
|
|
12. |
Zaprawde, My przywracamy do zycia umarlych i zapisujemy, co oni przygotowali pierwej i co pozostawili; i kazda rzecz wyliczylismy w jasnym rejestrze.
|
|
13. |
I przytocz im przypowiesc o mieszkancach miasta, kiedy przybyli do niego poslancy.
|
|
14. |
Oto poslalismy ich dwóch, lecz oni uznali ich za klamców; wtedy wsparlismy ich trzecim. I powiedzieli: "Oto zostalismy poslani do was."
|
|
15. |
Powiedzieli: "Wy przeciez jestescie tylko smiertelnikami, podobnie jak my. Milosierny nie zeslal niczego, wy tylko klamiecie!"
|
|
16. |
Powiedzieli: "Pan nasz wie, ze zostalismy do was wyslani,
|
|
17. |
mamy jedynie obowiazek jasnego obwieszczenia."
|
|
18. |
Powiedzieli: "Mamy dla was zla wtózbe. Jesli nie zaprzestaniecie, to my was ukamienujemy; i niezawodnie dotknie was od nas kara bolesna."
|
|
19. |
Powiedzieli: "Wasza zla wrózba niech pozostanie z wami. A skoro jestescie napomnieni... Lecz wy jestescie ludzmi wystepnymi."
|
|
20. |
I przybyl wtedy pewien czlowiek, pospiesznie biegnac z konca miasta, i powiedzial: "O ludzie! Idzcie za tymi wyslannikami!
|
|
21. |
Idzcie za tymi, którzy nie zadaja od was zadnej zaplaty i którzy sa na drodze prostej!
|
|
22. |
Dlaczego nie mialbym czcic Tego, który mnie stworzyl i do którego zostaniecie sprowadzeni?
|
|
23. |
Czyz mam brac sobie bogów poza Nim? Jesli Milosierny zechce dotknac mnie jakims zlem, to nic mi nie pomoze ich wstawiennictwo i oni mnie nie zbawia.
|
|
24. |
Zapewne bylbym wtedy w jawnym zabladzeniu.
|
|
25. |
Zaprawde, ja uwierzylem w waszego Pana! Sluchajcie mnie!"
|
|
26. |
Powiedziano mu: "Wejdz do Ogrodu!" On powiedzial: "O, jesliby mój lud wiedzial,
|
|
27. |
ze mój Pan mi przebaczyl i umiescil mnie miedzy tymi, którzy zostali uhonorowani!"
|
|
28. |
I po nim nie poslalismy juz przeciw jego ludowi zadnego wojska z niebios ani nie mamy zamiaru posylac.
|
|
29. |
I byl tylko jeden krzyk - i oto oni zgasli!
|
|
30. |
O, jakie zasmucenie dla slug! Zaden poslaniec nie przychodzi do nich, zeby sie z niego nie wysmiewali.
|
|
31. |
Czyz oni nie widzieli, ile pokolen wytracilismy przed nimi? i ze oni juz do nich nie powróca?
|
|
32. |
Lecz wszyscy razem zostana przed Nami postawieni!
|
|
33. |
I znakiem dla nich - ziemia umarla; ozywilismy ja i wyprowadzilismy z niej ziarno, które oni jedza.
|
|
34. |
I uczynilismy na niej ogrody z drzewami palmowymi i winna latorosla, i sprawilismy, iz wytryskaja z niej zródla,
|
|
35. |
azeby mogli jesc jej owoce i to, co wypracuja ich rece. Czyz moga nie byc wdzieczni?
|
|
36. |
Chwala niech bedzie Temu, który stworzyl wszystkie pary, jakie wydaje ziemia i oni sami, i te, których oni nie znaja.
|
|
37. |
I znakiem dla nich - noc. My zdejmujemy z niej dzien i oto oni sa w ciemnosciach.
|
|
38. |
I slonce - ono plynie do swego stalego miejsca. To jest ustanowienie Poteznego, Wszechwiedzacego!
|
|
39. |
I ksiezyc - ustanowilismy dla niego stacje, az staje sie podobny do suchej galezi palmowej.
|
|
40. |
I ani sloncu nie wolno doganiac ksiezyca, ani tez noc nie wyprzedzi dnia; i wszystko zegluje po orbicie.
|
|
41. |
I znakiem dla nich - iz nosilismy ich potomstwo na statku zaladowanym.
|
|
42. |
I stworzylismy dla nich podobny do niego, na który oni wsiadaja.
|
|
43. |
Jesli zechcemy, potopimy ich i oni nie znajda pomocnika; i beda uratowani
|
|
44. |
jedynie dzieki Naszemu milosierdziu, by do pewnego czasu cieszyc sie zyciem.
|
|
45. |
Kiedy im mówia: "Bójcie sie tego, co jest przed wami, i tego, co jest za wami; byc moze doznacie milosierdzia..."
|
|
46. |
A jednak zaden sposród znaków ich Pana nie przychodzi do nich, zeby sie od niego nie odwrócili.
|
|
47. |
A kiedy sie im mówi: "Rozdawajcie z tego, czym obdarzyl was Bóg!", to ci, którzy nie wierza, mówia do tych, którzy wierza: "Czyz my mamy karmic tych, których móglby nakarmic Bóg, jesliby zechcial? Wy jestescie tylko w jawnym bledzie!"
|
|
48. |
I oni mówia: "A kiedy sie spelni ta obietnica, jzsli jestescie prawdomówni?"
|
|
49. |
Nie bede wiele czekac; tylko jeden krzyk ich pochwyci, kiedy jeszcze beda sie sprzeczac.
|
|
50. |
I nie beda oni w stanie przygotowac zadnego polecenia ani tez powrócic do swoich rodzin.
|
|
51. |
I zadma w trabe! I oto oni, z grobów, do swojego Pana pospiesza i
|
|
52. |
Powiedza: Biada nam! " Kto nas wyrwal z naszego miejsca spoczynku? Oto co obiecal Milosierny. I prawde mówili poslancy!"
|
|
53. |
I bedzie tylko jeden krzyk. I oto oni wszyscy zostana przed Nami postawieni.
|
|
54. |
I tego Dnia zadna dusza nie dozna w niczym niesprawiedliwosci. Bedziecie wynagrodzeni tylko za to, co czyniliscie.
|
|
55. |
Zaprawde, mieszkancy Ogrodu tego Dnia beda sie jedynie radowac.
|
|
56. |
Oni i ich zony beda wypoczywac w cieniu na ozdobnych lozach.
|
|
57. |
Beda tam dla nich owoce i beda mieli wszystko, czego zazadaja.
|
|
58. |
"Pokój!" - slowo od Pana litosciwego.
|
|
59. |
Trzymajcie sie z dala dzisiaj, o wy, grzesznicy!
|
|
60. |
Czyz wam nie nakazalem, o synowie Adama: "Nie czcijcie szatana! Zaprawde, on jest wrogiem jawnym!
|
|
61. |
Czcijcie Mnie! - to jest droga prosta!"
|
|
62. |
Szatan sprowadzil z drogi mnóstwo sposród was. Czyz nie mieliscie rozumu?
|
|
63. |
Oto Gehenna, która nam zostala obiecana!
|
|
64. |
Palcie sie w niej dzisiaj za to, iz nie wierzyliscie!
|
|
65. |
Dzisiaj My nakladamy pieczec na ich usta, lecz mówia ich rece i ich nogi swiadcza o tym, co oni zarobili.
|
|
66. |
A jeslibysmy chcieli, to starlibysmy ich oczy; i oni rzuciliby sie na poszukiwanie drogi, lecz jakzeby mogli widziec?
|
|
67. |
I jeslibysmy chcieli, to przemienilibysmy ich na miejscu, wtedy oni nie mogliby ani odejsc, ani powrócic.
|
|
68. |
A komu My dajemy dlugie zycie, to pochylamy jego postac. Czyz oni nie rozumieja?
|
|
69. |
My nie nauczylismy go poezji* - to by nie bylo dla niego odpowiednie. To jest tylko napomnienie i Koran jasny,
|
|
70. |
jako ostrzezenie dla kazdego zyjacego i aby ziscilo sie slowo wobec niewiernych.
|
|
71. |
Czyz oni nie widzieli, iz My stworzylismy dla nich, miedzy tym, co stworzyly Nasze rece - trzody, których sa posiadaczami?
|
|
72. |
I poddalismy im je: jedne z nich sluza im do jazdy wierzchem, a inne jako pozywienie.
|
|
73. |
Maja tez z nich inne korzysci, jak i napoje. Czyz moga nie byc wdzieczni?
|
|
74. |
Jednak oni wzieli sobie bogów poza Bogiem. Byc moze, oni beda wspomozeni?!
|
|
75. |
Lecz oni nie moga udzielic im pomocy, chociazby byli zastepem dla nich przygotowanym.
|
|
76. |
Niech cie nie zasmuca ich slowo! My wiemy, co oni ukrywaja i co ujawniaja.
|
|
77. |
Czyz nie widzial czlowiek, jak stworzylismy go z kropli nasienia? I oto on jest jawnym przeciwnikiem!
|
|
78. |
I przytacza Nam przyklad, a zapomnial o swoim stworzeniu. Mówi on: "Kto ozywi kosci, kiedy one sa zetlale?"
|
|
79. |
Powiedz: "Ozywi je Ten, kto stworzyl je po raz pierwszy. On o wszelkim stworzeniu jest wszechwiedzacy!
|
|
80. |
On jest Tym, który przygotowal dla was ogien z zielonego drzewa, i oto wy zapalacie z niego."
|
|
81. |
Czyz Ten, który stworzyl niebiosa i ziemie, nie jest w mocy stworzyc do nich podobnych? Tak! On jest Stworzycielem, Wszechwiedzacym!
|
|
82. |
jego rozkaz - kiedy On chce jakiejs rzeczy - zawiera sie w slowie: "Badz!" - i ona jest.
|
|
83. |
Chwala niech bedzie Temu, w którego reku jest wladza królewska nad kazda rzecza! Do Niego bedziecie sprowadzeni! |
