1. |
Ha. Mim.
|
2. |
Na Ksiege jasna!
|
3. |
Oto uczynilismy ja Koranem arabskim! Byc moze, zrozumiecie!
|
4. |
On jest w Matce Ksiegi u Nas,* wzniosly, madry!
|
5. |
Czyz My mamy oddalic od was napomnienie, poniewaz jestescie ludem zepsutym?
|
6. |
Iluz proroków poslalismy pomiedzy dawne pokolenia?
|
7. |
Lecz gdy tylko przyszedl do nich jakis prorok, to ludzie sie z niego wysmiewali.
|
8. |
Przeto wytracilismy grozniejszych od nich i przyklad pierwszych pokolen juz minal.
|
9. |
I jesli ich zapytasz: "Kto stworzyl niebiosa i ziemie?" - oni z pewnoscia odpowiedza: "Stworzyl je Potezny, Wszechwiedzacy!"
|
10. |
- Ten, który uczynil ziemie kolebka dla was; On wyznaczyl na niej wasze drogi. Byc moze, pójdziecie droga prosta!
|
11. |
- Ten, który zeslal z nieba wode wedlug pewnej miary. I dzieki niej ozywilismy kraine umarla. W ten sposób zostaniecie wyprowadzeni!
|
12. |
On stworzyl wszelkie pary, dal wam statki, a takze zwierzeta wierzchowe,
|
13. |
tak abyscie mogli wygodnie podrózowac na ich grzbietach, a potem wspominali dobroc waszego Pana - kiedy sie juz na nich dobrze usadowicie - i mówili: "Chwala niech bedzie Temu, który nam to podporzadkowal, albowiem my sami nie moglibysmy tego osiagnac.
|
14. |
I, zaprawde, my powrócimy do naszego Pana!"
|
15. |
I oni uczynili z Jego slug Jego czesc. Zaprawde, czlowiek jest jawnym niewdziecznikiem!
|
16. |
Czyz On wzialby sobie córki, z tego, co stworzyl, a was wyróznil synami?*
|
17. |
A kiedy któremus z nich obwieszcza to, co przypisuje sie Milosiernemu, to twarz jego posepnieje i pelen udreki powstrzymuje gniew.
|
18. |
Czy ta istota, która jest wychowana wsród ozdób i która w sporze nie jest jasna?...*
|
19. |
I uczynili aniolów, którzy sa slugami Milosiernego, istotami zenskimi. Czyz oni byli swiadkami ich stworzenia? Ich swiadectwo zostanie zapisane i beda zapytani!
|
20. |
Oni mówia: "Jesliby chcial Milosierny, to nie czcilibysmy ich." Nie maja o tym zadnej wiedzy, tylko snuja przypuszczenia.
|
21. |
Czyz My dalismy im przedtem jakas Ksiege, której sie silnie trzymaja?
|
22. |
Przeciwnie! Oni mówia: "Znalezlismy naszych ojców w pewnej spolecznosci religijnej i postepujemy ich sladami."
|
23. |
Podobnie nie wyslalismy przed toba ostrzegajacego do zadnego miasta, zeby nie powiedzieli jego mieszkancy, zyjacy tam w dobrobycie: "Zaprawde, znalezlismy naszych ojców w pewnej spolecznosci religijnej i postepujemy ich sladami!"
|
24. |
Poslaniec powiedzial: "A gdybym przyszedl do was z lepszym przewodnictwem niz to, które znalezliscie u waszych ojców?" Oni powiedzieli: "Zaprawde, nie wierzymy w poslannictwo, z którym zostaliscie poslani!"
|
25. |
Przeto zemscilismy sie na nich. I popatrz, jaki byl ostateczny koniec tych, którzy zadali klam prawdzie!
|
26. |
Oto powiedzial Abraham do swojego ojca i do swojego ludu: "Zaprawde, jestem niewinny tego, co wy czcicie,
|
27. |
oprócz czci Tego, który mnie stworzyl, poniewaz On prowadzi mnie droga prosta."
|
28. |
I on uczynil to slowem, które przetrwalo wsród jego potomstwa. Byc moze, oni powróca!
|
29. |
Co wiecej! Ja dalem im i ich ojcom uzywanie zycia, az przyszla do nich prawda i Poslaniec jasny.*
|
30. |
A kiedy przyszla do nich prawda, oni powiedzieli: "To sa czary i my w nie nie wierzymy!"
|
31. |
I powiedzieli: _ "Gdyby ten Koran zostal zeslany jakiemus znacznemu czlowiekowi z tych dwóch miast?!"*
|
32. |
Czy oni rozdzielaja milosierdzie twego Pana?* My rozdzielilismy wsród nich srodki do zycia na tym swiecie i wynieslismy jednych z nich stopniami ponad innymi, tak aby jedni z nich brali innych w sluzbe. Lecz milosierdzie twego Pana jest lepsze niz to, co oni gromadza!
|
33. |
I gdyby nie to,* ze ludzie chcieliby byc jednym narodem, to My uczynilibysmy w domach ludzi nie wierzacych w Milosiernego dachy ze srebra i schody, po których beda wchodzili;
|
34. |
i drzwi, i loza, na których by wypoczywali lezac;
|
35. |
i ozdoby ze zlota. Lecz to wszystko - to tylko uzywanie w zyciu na tym swiecie; a zycie ostateczne u twego Pana jest dla bogobojnych.
|
36. |
A ktokolwiek uchyla sie od wspominania Milosiernego, to przypiszemy mu szatana jako towarzysza;
|
37. |
oni, w istocie, odsuwaja ich od drogi, a ci sadza, ze sa prowadzeni droga prosta.
|
38. |
A kiedy w koncu czlowiek przychodzi do Nas,* mówi: "O, gdyby miedzy mna i toba byla odleglosc dwóch wschodów!"* Jakze zly ten towarzysz!
|
39. |
I nie przyniesie wam zadnej korzysci tego Dnia - skoro czyniliscie niesprawiedliwosc - to, ze bedziecie wspóluczestnikami w karze.
|
40. |
Czyz mozesz spowodowac, by slyszeli glusi, I albo czy poprowadzisz slepego i tego, kto jest w zabladzeniu oczywistym?
|
41. |
Albo My ciebie zabierzemy i zemscimy sie na nich;
|
42. |
albo pokazemy tobie to, co im obiecalismy, poniewaz, zaprawde, jestesmy nad nimi wszechwladni!
|
43. |
Przeto trzymaj sie mocno tego, co ci zostalo objawione. Zaprawde, jestes na drodze prostej!
|
44. |
To jest przypomnienie dla ciebie i dla twojego ludu; wy bedziecie zapytywani.
|
45. |
Zapytaj tych sposród Naszych poslanców, których poslalismy przed toba: "Czy My ustanowilismy jakichs bogów poza Milosiernym, którym nalezaloby oddawac czesc?"
|
46. |
Poslalismy Mojzesza z Naszymi znakami do Faraona i jego starszyzny. A on powiedzial: "Zaprawde, jestem poslancem Pana swiatów!"
|
47. |
Lecz kiedy on przyszedl do nich z Naszymi znakami, oni wysmiewali sie z nich.
|
48. |
A przeciez nie pokazalismy im znaku, który by nie byl wiekszy od poprzedniego. I pochwycilismy ich kara - byc moze oni powróca.
|
49. |
I powiedzieli: "O czarowniku! Módl sie za nami do twego Pana w imie przymierza, które zawarl z toba. My na pewno pójdziemy droga prosta!"
|
50. |
A kiedy odwrócilismy od nich kare, zlamali przysiege.
|
51. |
I Faraon oglosil wsród swego ludu, mówiac: "O ludu mój! Czy nie do mnie nalezy królestwo Egiptu, jak i te rzeki, które plyna u moich stóp? Czy nie widzicie?
|
52. |
Czy ja nie jestem lepszy niz ten, który jest biedakiem i zaledwie umie sie jasno wyrazic?
|
53. |
Dlaczego nie wlozono mu bransolet ze zlota albo dlaczego nie przyszli z nim aniolowie jako jego wspóltowarzysze?
|
54. |
I Faraon uczynil swój lud lekkomyslnym, a oni go posluchali. Zaprawde, byl to lud wystepny!
|
55. |
Przeto kiedy Nas rozgniewali, zemscilismy sie na nich i potopilismy ich wszystkich.
|
56. |
I uczynilismy ich rzecza przeszlosci i przykladem dla innych.
|
57. |
A kiedy byl przedstawiony syn Marii* jako przyklad, oto twój lud odwrócil sie od niego.
|
58. |
I powiedzieli: "Czy nasi bogowie nie sa lepsi niz Jezus?" Oni przytoczyli ci ten przyklad tylko dla sprzeczki. Oni sa przeciez ludem sklonnym do sporu.
|
59. |
On jest tylko sluga, którego obdarzylismy dobrocia i którego uczynilismy przykladem dla synów Izraela.
|
60. |
I jeslibysmy chcieli, uczynilibysmy z was aniolów, którzy by was zastapili na ziemi.
|
61. |
On jest, zaprawde, zwiastunem Godziny!* Nie powatpiewajcie o niej i postepujcie za mna! To jest droga prosta.
|
62. |
I niech was nie zwiedzie szatan on jest waszym wrogiem jawnym.
|
63. |
A kiedy przyszedl Jezus z jawnymi dowodami, powiedzial: "Przyszedlem do was z madroscia i wyjasnie wam nieco z tego, w czym sie róznicie. Bójcie sie wiec Boga i sluchajcie mnie!
|
64. |
Zaprawde, Bóg jest moim Panem i waszym Panem! Przeto czcijcie Go! To jest droga prosta!"
|
65. |
Lecz rózne partie sposród nich* poróznily sie miedzy soba. Biada wiec niesprawiedliwym z powodu kary Dnia bolesnego!
|
66. |
Czy, oni oczekuja czegos innego niz Godziny, która przyjdzie do nich nagle, kiedy nawet nie beda przeczuwali?
|
67. |
Tego Dnia przyjaciele beda dla siebie wrogami, z wyjatkiem ludzi bogobojnych.
|
68. |
"O sludzy moi! Nie obawiajcie sie tego Dnia i nie badzcie smutni!
|
69. |
Wy, którzyscie uwierzyli w Nasze znaki i poddali sie calkowicie! |
70. |
Wejdźcie do Ogrodu, wy i wasze żony,
będziecie uradowani!"
|
71. |
Wsród nich beda krazyc podawane im naczynia ze zlota i puchary; bedzie w nich to, czego dusze zapragna i czym rozkoszuja sie oczy. I bedziecie przebywac tam na wieki.
|
72. |
Taki jest ten Ogród, który wam bedzie dany w dziedzictwo za to, co czyniliscie.
|
73. |
Beda tam obfite owoce, z których bedziecie jedli.
|
74. |
Zaprawde, grzesznicy w karze Gehenny beda przebywac na wieki! Nie doznaja w niej ulgi i pozostana tam w rozpaczy.
|
75. |
Zaprawde, grzesznicy w karze Gehenny beda przebywac na wieki! Nie doznaja w niej ulgi i pozostana tam w rozpaczy.
|
76. |
I nie My bylismy dla nich niesprawiedliwi, lecz oni sami czynili niesprawiedliwosc.
|
77. |
I beda krzyczec: "O Maliku!* Niech twój Pan skonczy z nami!" On powie: "Wy musicie pozostac!"
|
78. |
My przyszlismy do was z prawda, lecz, zaiste, wiekszosc z was odczuwa wstret do prawdy.
|
79. |
Czy oni przygotowali jakas chytra sprawe? bo My przygotowujemy!
|
80. |
Czy sadza, ze My nie slyszymy ich tajemnych mysli i rozmów poufnych? Przeciwnie! Nasi poslancy sa przy nich,* zapisuja!
|
81. |
Powiedz: "Jesli Milosierny posiada syna, ja jestem pierwszy z czcicieli!"
|
82. |
Chwala niech bedzie Panu niebios i ziemi, Panu Tronu, bedacemu ponad to, co Jemu przypisuja!
|
83. |
Pozostaw ich wiec! Niech oni sie pograzaja i niech sie zabawiaja, az spotkaja ten Dzien, który im zostal obiecany!
|
84. |
On jest Tym, który jest Bogiem w niebie i który jest Bogiem na ziemi. On jest Madry, Wszechwiedzacy!
|
85. |
Blogoslawiony niech bedzie Ten, do którego nalezy królestwo niebios i ziemi i to, co jest miedzy nimi! On posiada wiedze o Godzinie! Do Niego zostaniecie sprowadzeni!
|
86. |
Ci, których oni wzywaja poza Nim, nie posiadaja zadnej wladzy wstawiennictwa, z wyjatkiem tych, którzy swiadcza o prawdzie i posiadaja wiedze.
|
87. |
I jesli ich zapytasz: "Kto was stworzyl?", oni z pewnoscia powiedza: "Bóg. Jakze oni sa oszukani!
|
88. |
I jeszcze powiedzial Poslaniec: "O Panie mój ! Tamci - to sa ludzie, którzy nie wierza!"
|
89. |
Jednak przebacz im i powiedz: "Pokój!" Potem oni sie dowiedza! |