|
1. |
ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه قومت را پيش از آنكه عذابى دردناك به آنان رسد هشدار ده |
|
2. |
[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهندهاى آشكارم |
|
3. |
كه خدا را بپرستيد و از او پروا داريد و مرا فرمان بريد |
|
4. |
[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشايد و [اجل] شما را تا وقتى معين به تاخير اندازد اگر بدانيد چون وقت مقرر خدا برسد تاخير بر نخواهد داشت |
|
5. |
[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت كردم |
|
6. |
و دعوت من جز بر گريزشان نيفزود |
|
7. |
و من هر بار كه آنان را دعوت كردم تا ايشان را بيامرزى انگشتانشان را در گوشهايشان كردند و رداى خويشتن بر سر كشيدند و اصرار ورزيدند و هر چه بيشتر بر كبر خود افزودند |
|
8. |
سپس من آشكارا آنان را دعوت كردم |
|
9. |
باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشيده نيز به ايشان گفتم |
|
10. |
و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است |
|
11. |
[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد |
|
12. |
و شما را به اموال و پسران يارى كند و برايتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پديد آورد |
|
13. |
شما را چه شده است كه از شكوه خدا بيم نداريد |
|
14. |
و حال آنكه شما را مرحله به مرحله خلق كرده است |
|
15. |
مگر ملاحظه نكردهايد كه چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفريده است |
|
16. |
و ماه را در ميان آنها روشنايىبخش گردانيد و خورشيد را [چون] چراغى قرار داد |
|
17. |
و خدا[ست كه] شما را [مانند] گياهى از زمين رويانيد |
|
18. |
سپس شما را در آن بازمىگرداند و بيرون مىآورد بيرونآوردنى [عجيب] |
|
19. |
و خدا زمين را براى شما فرشى [گسترده] ساخت |
|
20. |
تا در راههاى فراخ آن برويد |
|
21. |
نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من كردند و كسى را پيروى نمودند كه مال و فرزندش جز بر زيان وى نيفزود |
|
22. |
و دست به نيرنگى بس بزرگ زدند |
|
23. |
و گفتند زنهار خدايان خود را رها مكنيد و نه و د را واگذاريد و نه سواع و نه ي غوث و نه ي عوق و نه ن سر را |
|
24. |
و بسيارى را گمراه كردهاند [بار خدايا] جز بر گمراهى ستمكاران ميفزاى |
|
25. |
[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا يارانى نيافتند
|
|
26. |
و نوح گفت پروردگارا هيچ كس از كافران را بر روى زمين مگذار |
|
27. |
چرا كه اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مىكنند و جز پليدكار ناسپاس نزايند |
|
28. |
پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى كه در سرايم درآيد و بر مردان و زنان با ايمان ببخشاى و جز بر هلاكتستمگران ميفزاى |
