|
1. |
آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود |
|
2. |
ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم و او را مىآزماييم بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم |
|
3. |
ما راه را به او نشان داديم خواه شاكر باشد و پذيرا گردد يا ناسپاس |
|
4. |
ما براى كافران زنجيرها و غلها و شعلههاى سوزان آتش آماده كردهايم |
|
5. |
به يقين ابرار و نيكان از جامى مىنوشند كه با عطر خوشى آميخته است |
|
6. |
چشمهاى كه بندگان خدا از آن مىنوشند و [به دلخواه خويش] جاريش مىكنند |
|
7. |
[همان بندگانى كه] به نذر خود وفا مىكردند و از روزى كه گزند آن فراگيرنده است مىترسيدند |
|
8. |
و به [پاس] دوستى [خدا] بينوا و يتيم و اسير را خوراك مىدادند |
|
9. |
ما براى خشنودى خداست كه به شما مىخورانيم و پاداش و سپاسى از شما نمىخواهيم |
|
10. |
ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكيم |
|
11. |
پس خدا [هم] آنان را از آسيب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت |
|
12. |
و به [پاس] آنكه صبر كردند بهشت و پرنيان پاداششان داد |
|
13. |
در آن [بهشت] بر تختها[ى خويش] تكيه زنند در آنجا نه آفتابى بينند و نه سرمايى |
|
14. |
و سايهها[ى درختان] به آنان نزديك است و ميوههايش [براى چيدن] رام |
|
15. |
و ظروف سيمين و جامهاى بلورين پيرامون آنان گردانده مىشود |
|
16. |
جامهايى از سيم كه درست به اندازه [و با كمال ظرافت] آنها را از كار در آوردهاند |
|
17. |
و در آنجا از جامى كه آميزه زنجبيل دارد به آنان مىنوشانند |
|
18. |
از چشمهاى در آنجا كه سلسبيل ناميده مىشود |
|
19. |
و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مىگردند چون آنها را ببينى گويى كه مرواريدهايى پراكندهاند |
|
20. |
و چون بدانجا نگرى [سرزمينى از] نعمت و كشورى پهناور مىبينى |
|
21. |
[بهشتيان را] جامههاى ابريشمى سبز و ديباى ستبر در بر است و پيرايه آنان دستبندهاى سيمين است و پروردگارشان بادهاى پاك به آنان مىنوشاند |
|
22. |
اين [پاداش] براى شماست و كوشش شما مقبول افتاده است |
|
23. |
در حقيقت ما قرآن را بر تو به تدريج فرو فرستاديم |
|
24. |
پس در برابر فرمان پروردگارت شكيبايى كن و از آنان گناهكار يا ناسپاسگزار را فرمان مبر |
|
25. |
و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان ياد كن |
|
26. |
و بخشى از شب را در برابر او سجده كن و شب[هاى] دراز او را به پاكى بستاى |
|
27. |
اينان دنياى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشتسر مىافكنند |
|
28. |
ماييم كه آنان را آفريده و پيوند مفاصل آنها را استوار كردهايم و چون بخواهيم [آنان را] به نظايرشان تبديل مىكنيم |
|
29. |
اين [آيات] پندنامهاى است تا هر كه خواهد راهى به سوى پروردگار خود پيش گيرد |
|
30. |
و تا خدا نخواهد [شما] نخواهيد خواست قطعا خدا داناى حكيم است |
|
31. |
هر كه را خواهد به رحمتخويش در مىآورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده كرده است |
